Oduvijek je čovjek imao potrebu da svaku svoju sreću ali i tugu i nesreću, a možda ove potonje i prevashodno, iskaže kroz riječi, kroz ritam, kroz muziku, tj. kroz spoj riječi i nekog ritma, melodije, kajde... Jedna od najsnažnijih kombinacija jeste svakako lirska narodna pjesma, koja je vremenom odjenuta u muzičko ruho. Ovo je nova knjiga Emsure Hamzić pod nazivom ”U đul bašti – sevdalinka kao nematerijalno kulturno nasleđe”. Najkraću i najjezgrovitiju neformalnu odrednicu sevdalinke dao je jedan dječak: “Sevdalinka je ono kad moj babo pjeva i – plače!!!”